موحدیان: شناخت ایران و ارمنستان از همدیگر ناکافی است
تاریخ انتشار: ۱۶ آذر ۱۴۰۱ | کد خبر: ۳۶۵۵۵۶۴۹
یک تحلیلگر مسائل سیاسی گفت: ایران و ارمنستان شناخت و درک درستی از وضعیت حال یکدیگر ندارند و فقط یک شناخت کلی وجود دارد.
به گزارش ایران اکونومیست، احسان موحدیان در نشست چشم انداز آینده قفقاز با هدف بررسی رویکرد کشور ارمنستان به آینده قفقاز و تاثیر کنشگری قدرت های منطقه ای و بین المللی در آینده این منطقه، که در موسسه ابرار معاصر تهران برگزار شد، به آسیب شناسی روابط ایران و ارمنستان پرداخت و گفت: «ایران و ارمنستان پیشینه تاریخی چند هزار ساله از روابط دارند که مبتنی بر حسن همجواری و دوستی بوده است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمیشوند!
وی ادامه داد: «در اوایل دهه ۹۰ به علت جنگ قره باغ و شکل نگرفتن نظام سیاسی تازه در ارمنستان، امکان تقویت روابط به شکل صحیح وجود نداشت. اما هم اکنون می توان با بررسی نقاط ضعف و قوت گذشته یک بازخوانی انجام داد که موضوع اول پیوستگی و در هم تنیدگی و مشترکات فراوان دو کشور است و با رجوع به تاریخ می توان گفت شاخه ای از اشکانیان در ایران و شاخه ای دیگر در ارمنستان حکومت می کردند، مفاخر ارمنی زیادی در دربار شاهان مختلف ایران حضور داشته اند و از همه مهمتر وجود آرامگاه تادئوس مقدس از حواریون حضرت عیسی در شمال غرب ایران است؛ بنابراین، نزدیکی روابط و پیوندهای تاریخی دو کشور باعث گسترش تعاملات شد، هر چند این روابط در حوزه سیاسی در بالاترین سطح بوده و روابط ایران و ارمنستان نمونه عالی همکاری سازنده و نماد همکاری خوب دو کشور مسلمان و مسیحی است.»
وی بیان کرد: «عدم شناخت کافی دو کشور از همدیگر، عدم به روزرسانی نیازها و درک متقابل، سرعت ندادن به برنامه ریزی های طرح شده باعث عدم توسعه روابط این دو کشور شد. ایران و ارمنستان شناخت و درک درستی از وضعیت حال یکدیگر ندارند و فقط یک شناخت کلی وجود دارد. تصویری که از ایران در مردم ارمنستان شکل گرفته تحت تاثیر رسانه های غربی است و به دلیل اینکه دو طرف به طور مستقیم در ارتباط نبودند تصورات نادرستی از ایران در مردم ارمنستان شکل گرفت و به طور متقابل برای ارمنستان همین موضوع صدق می کند.»
موحدیان پیشنهاداتی برای بهتر شدن و گسترش روابط ایران و ارمنستان بیان کرد و گفت: «اولین مورد تقویت کمیسیون های مشترک است و باید در مورد شیوه عملکرد آنها بازنگری شود و نقش تسهیل گر داشته باشند. موضوع بعدی، ایجاد بانک مشترک است. هر دو کشور به سهولت تبادل ارز، برای توسعه فعالیت های اقتصادی خود نیاز دارند و نکته بعدی ایجاد منطقه آزاد مشترک است و حتی بهتر است بخش هایی از این مناطق را طرف مقابل اداره کند و ایده های نو به آن تزریق شود. فعال کردن گروه های پارلمانی دوستی از دیگر موضوعات است که البته هر دو کشور گروه های پارلمانی دوستی دارند اما آنها نقش موثر و پیش برنده نداشتند. یک الگوی جدید همکاری به نام تولید مشترک وجود دارد که می توانیم این روش را با اعمال تغییراتی در هر دو کشور اجرا کنیم.»
وی ادامه داد: «باید توسعه راه ها و راه آهن دو کشور برای فعال سازی کریدور جنوب شمال را مورد توجه قرار دهیم و بهبود کیفیت جاده های ارمنستان و توسعه شبکه ریلی دو طرف را جدی بگیریم، همکاری در حوزه رسانه ای و دیپلماسی عمومی را شکل دهیم و توجه داشته باشیم این رسانه ها هستند که افکار عمومی را می سازند و هر چقدر اخبار و اطلاعات در رسانه های دو کشور دقیق تر باشد جهت گیری افکار عمومی دو کشور هم درست تر خواهد بود. در موضوعات مختلف در حوزه سینما و تلویزیون باید به صورت جدی وارد عمل شویم و تولیدات هنری مشترک داشته باشیم. همچنین به ضرورت برگزاری تورهای تخصصی توجه داشته باشیم چرا که سفر و بازدید تفریحی و رودرو شدن مردم به شکل گیری شناخت دو طرف کمک می کند. حتی از حوزه های کاری یکدیگر بازدید کنیم و با یکدیگر همکاری داشته باشیم.»
این کارشناس مسائل سیاسی گفت: «مورد دیگری که حائز اهمیت است، توسعه مراودات ورزشی و تبادل دانش و مربی و برگزاری اردوهای مشترک است و همچنین، افزایش همکاری های دانشگاهی اهمیت دارد و می توان در این حوزه به بورسیه دانشجویان یکدیگر و تبادل استاد، دوره های اموزشی و پروژه های تحقیقی مشترک اشاره کرد.»
وی در پایان اضافه کرد:« نکته اخر اینکه، دو کشور باید با همکاری روسیه ، هند و گرجستان پیمان نظامی شکل دهند که می تواند در ایستادگی در برابر دشمنان کمک بسیاری کند. این اقدامات باید هدفمند، پیوسته و با همکاری متقابل باشد و برای رسیدن به آینده روشن نیازمند همکاری و هم فکری متقابل هستیم و اولین گام کسب شناخت دقیق از یکدیگر است.»
منبع: خبرگزاری ایسنا برچسب ها: ارمنستان ، جمهوری آذربایجان ، منطقه قفقاز
منبع: ایران اکونومیست
کلیدواژه: ارمنستان جمهوری آذربایجان منطقه قفقاز ایران و ارمنستان داشته باشیم دو کشور
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را بهطور اتوماتیک از وبسایت iraneconomist.com دریافت کردهاست، لذا منبع این خبر، وبسایت «ایران اکونومیست» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۶۵۵۵۶۴۹ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتیکه در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
پشت پرده فعالشدن دیپلماسی آفریقاییِ ایران چیست؟
فرارو- جمعه گذشته تهران میزبان دومین "اجلاس بین المللی ایران و آفریقا" بود. نشستی که با حضور مقامهای ارشد بیش از ۳۰ کشور آفریقایی به ویژه وزرای اقتصاد برگزار شد. بسیاری از تحلیلگران معتقدند که این قبیل نشستها میتوانند مقدمهای برای وقوع تغییرات مثبت در روابط خارجی و به طور خاص دیپلماسی اقتصادی باشند.
به گزارش فرارو؛ در این راستا، یکی از نکاتی که چندین سال است از سوی کارشناسان مسائل راهبردی و تحلیلگران به عنوان نقدی به سیاست خارجی ایران مطرح شده، غافل شدن از برخی حوزههای جغرافیایی در عرصه سیاست خارجی و صرفا تمرکز بر برخی مناطق و کشورهای خاص است. موضوعی که در برخی موارد در بزنگاههای تاریخی موجب وارد آمدن آسیبها و خساراتی شده است.
با این همه، دولت سیزهم از زمان آغاز به کار خود در سال ۱۴۰۰، تمرکز ویژهای بر توسعه روابط با مناطق مغفول در حوزه سیاست خارجی ایران معطوف کرده است. ابراهیم رئیسی در دو نوبت در قالب تورهایی به کشورهای آفریقایی سفر انجام داده و توسعه روابط با آفریقاییها را یکی از محورهای اصلی سیاست خارجی دولت سیزدهم توصیف کرده است.
معادلهای که در قالب نشست بین المللی اخیر ایران و آفریقا نیز نمودهای عینیتری گرفته است. با این همه، واقعیت این است که اقبال به توسعه روابط با کشورهای آفریقایی در شرایط حاضر، به طور خاص تحت تاثیر ۳ مولفه مهم و محوری است.
۱. بازارِ رو به رشد کشورهای آفریقاییقاره آفریقا جمعیتی بیش از یک میلیارد نفر را در خود جای داده و بسیاری از تحلیلگران اقتصادی بر این باورند که شاخصهای اقتصادی در شمار قابل ملاحظهای از کشورهای افریقایی رو به رشد بوده و پالس هاس مثبتی را در مورد آینده این دسته از کشورها به ویژه در حوزه اقتصادی مخابره میکنند.
در حقیقت، هم جمعیت این قاره چشمگیر است و هم درآمد خانوارها در آن رو به بهبود است. این دو مولفه در نوع خود کشورهای آفریقایی را به یک بازارِ هدف بسیار مناسب برای بسیاری از کشورهای جهان تبدیل میکنند. ایران نیز با توجه به ظرفیتهای صنعتی و تولیدی خود از این قاعده مستثنی نیست. میتواند کالاهای ساخت خود را که از کیفیت بین المللی برخوردارند و البته کشورهای آفریقایی میتوانند آنها را در مقایسه با نمونهای مشابه خارجی، با قیمت کمتری تهیه کنند، به آفریقا صادر کند.
موضوعی که هم برای ایران و هم ملل آفریقایی حامل نفع و سود است.
۲. کسب حمایت موثر سیاسی در عرصه بین المللیبلوک کشورهای آفریقایی از وزن قابل توجهی در نهادها و سازمانهای بین المللی برخوردارند. آفریقا چیزی در حدود ۵۴ کشور را در خود جای داده که آنها در جنبش عدم تعهد، گروه ۷۷، مجمع عمومی سازمان ملل متحد، و دیگر نهادهای بین المللی، بازیگران مهم و تاثیرگذاری هستند.
در این چهارچوب، ایران به واسطه توسعه پیوندهای سیاسی و اقتصادی خود با بلوک کشورهای آفریقایی میتواند روی کارتِ رایدهی آنها در نهادهای بین المللی حساب ویژهای باز کند. موضوعی که یک برگ برنده موثر به حساب میآید. این مساله به ویژه در بحبوحه تشدید تنشها و رقابتهای ژئوپلیتیک و ایدئولوژیک بین المللی، از ابعاد جدی تری نیز برخوردار میشود.
۳. توسعه نفوذ بینالمللی ایران در قالب یک قدرت منطقهایدر نهایت باید به این مساله نیز اشاره کرد که ایران در منطقه غرب آسیا یک قدرت قابل توجهِ منطقهای است. این کشور به عنوان یک قدرت منطقهای، طرح و برنامههایی برای توسعه نفوذ خود دارد. مسالهای که در عرصه روابط بین الملل برای هر بازیگر دیگری غیر از ایران نیز امری طبیعی محسوب میشود.
حال در این میان، اشتراکات تاریخی و فرهنگی ایران و برخی ملل آفریقایی و در عین حال وجود ظرفیتهای نرم فرهنگی نظیر حضور شیعیان در برخی کشورهای آفریقایی و یا مهاجرت تاریخی برخی اقوام ایرانی به کشورهای آفریقایی، بسترهای مناسبی را نیز برای توسعه نفوذ ایران در میان کشورهای آفریقایی ایجاد کرده اند.
بسترها و ظرفیتهایی که تاکنون مورد بی توجهی بوده اند و حال توجه به آن ها، یکی از الزاماتی است که با توجه به افزایش وزن و قدرت منطقهای و بین المللی ایران، از اهمیت بسیار زیادی برخودار میشوند. معادلهای که موجب شده تا بار دیگر قاره آفریقا مورد توجه تصمیم سازان حوزه سیاست خارجی ایران قرار گیرد.